Bekkenontsteking, die namen heeft als pelvic inflammatory disease, bekkenontstekingsziekte, PID, is een van de schadelijkste soorten infecties in de vrouwelijke geslachtsorganen. Een bekkeninfectie, veroorzaakt door micro-organismen die zich vanuit de vagina of baarmoederhals naar boven in het bovenste genitale gebied verspreiden, wordt meestal overgedragen tijdens seksuele gemeenschap. Het kan soms ook voorkomen bij vrouwen tijdens een bevalling, abortus of operatie. Polygamie, gebruik van intra-uteriene hulpmiddelen, vaginaal douchen, AIDS en bacteriële vaginose behoren tot de factoren die een bekkeninfectie veroorzaken.
Symptomen van een bekkeninfectie
Een bekkeninfectie is een ernstige infectie van de baarmoeder, eileiders of eierstokken. Sommige symptomen van een bekkeninfectie, die de voortplantingsorganen aantast en ernstige gevolgen heeft, zoals onvruchtbaarheid, als ze niet wordt behandeld, zijn de volgende:
- Bekken- en onderbuikpijn
- Vaginale afscheiding
- Intermitterende en post-coïtale bloedingen
- Gevoeligheid bij bekkenonderzoek
- Pijn bij cervicale bewegingen
Wat zijn de risico’s van een bekkeninfectie?
Bekkenontsteking, die vaak wordt verward met gewrichtspijn en daarom te laat wordt behandeld, kan leiden tot ernstige gezondheidsproblemen, met name onvruchtbaarheid en miskraam, indien onbehandeld. Bekkenontsteking kan ook leiden tot verstopping van de eileiders en verklevingen tussen de organen in het bekken. Het type bekkeninfectie dat door geslachtsgemeenschap wordt overgedragen, wordt gonorroe genoemd. Naast gonorroe kunnen ook chlamydia, mycoplasma’s, toxoplasma, tuberkelbacillen, groep B streptokokken en het gebruik van een spiraal een bekkeninfectie veroorzaken.
Diagnose en behandeling van bekkeninfecties
Om de diagnose bekkeninfectie te stellen, wordt de patiënt onderzocht en worden echografie en laboratoriumonderzoek verricht. Aangezien bekkenontsteking kan worden verward met appendicitis, endometriose, torsie van de adnexale massa, ectopische zwangerschap en urineweginfecties, moet bij de diagnose zorgvuldig te werk worden gegaan en moet een laparoscopie worden verricht als de tests niet volstaan.
Bij de behandeling van milde tot matige bekkeninfecties kunnen patiënten poliklinisch worden behandeld. De patiënt wordt meestal behandeld met antibiotica. In sommige gevallen kan echter een operatie (laparoscopisch of open) nodig zijn. Als de ziekte via geslachtsgemeenschap wordt overgedragen, wordt een partnerbehandeling toegepast.
