Baarmoederosie, beter bekend als baarmoederpijn, is een van de meest voorkomende gynaecologische problemen. Het treedt op wanneer de cellen die de buitenkant van de baarmoederhals vormen, de zogenaamde plaveiselcellen, geheel of gedeeltelijk ontbreken. Deze cellen worden vervangen door zuilvormige cellen uit het cervicaal kanaal (endocervicaal kanaal). Aangezien het kanaalweefsel er rood en gevoelig uitziet, wordt het tijdens het onderzoek herkend als een wond of erosie. In werkelijkheid is er echter geen sprake van wond- of weefselverlies.
Cervicitis, gedefinieerd als ontsteking van het baarmoederhalsweefsel, ontstaat meestal door een infectie. Trauma aan de penis tijdens geslachtsgemeenschap of het gebruik van tampons e.d. kan ook een risicofactor zijn. Vaginale infecties, chemicaliën in crèmes en condooms, zaaddodende medicijnen kunnen ook zweertjes op de baarmoederhals veroorzaken. Zwangerschap en voorbehoedsmiddelen kunnen er ook voor zorgen dat het endocervicale weefsel naar buiten draait.
Symptomen van een baarmoederhalswond
Het meest typische symptoom van een baarmoederhalszweer is afscheiding na het einde van de menstruatie. Er is meestal een geurloze, transparante, witte afscheiding. Als er echter ook een infectie is, kan de afscheiding ontstoken en onwelriekend zijn. Behalve afscheiding is ook abnormaal vaginaal bloedverlies een teken van een baarmoederhalswond. Omdat het weefsel in dit gebied gevoeliger en kwetsbaarder is, kunnen er tijdens en na de geslachtsgemeenschap lichte bloedingen of vlekken optreden. Bij de aanwezigheid van een wondje op de baarmoederhals kunnen ook los van geslachtsgemeenschap af en toe bloedingen en spotting worden waargenomen.
Diagnose en behandeling van baarmoederhalswonden
De aandoening wordt vastgesteld tijdens een gynaecologisch onderzoek waarbij de baarmoederhals met een speculum wordt geobserveerd en een uitstrijkje wordt gemaakt. Sommige aanvullende onderzoeken zoals uitstrijkjes, baarmoederhalsbiopsie, colposcopie kunnen worden uitgevoerd om een definitieve diagnose te stellen van het gebied, dat bij onderzoek als een wondje kan worden gezien.
Een zweer op de baarmoederhals is een aandoening die meestal spontaan geneest. Wanneer factoren zoals infectie, trauma of chemische stoffen die de ziekte veroorzaken worden opgespoord, vergemakkelijkt het elimineren van de factor het behandelingsproces. Behandelingsmethoden zoals verbranding (cauterisatie), bevriezing (cryotherapie) kunnen ook worden toegepast in gevallen die niet spontaan oplossen tijdens de follow-up periode, geen onderliggende oorzaak hebben en de patiënt intense afscheiding en bloeding ervaart.
Het is belangrijk dat vrouwen met wondjes aan de baarmoederhals de tests voor uitstrijkjes niet verwaarlozen wat betreft de screening op baarmoederhalskanker. Voordat we ingrijpen in de baarmoederhalswond, willen we weten of er geen afwijking is in het uitstrijkje. Daarom is het voor uw gezondheid heel belangrijk dat u uw jaarlijkse gynaecologische controles niet verwaarloost.
